Zapewne znasz swoje składowisko odpadów lepiej niż ktokolwiek inny. Ale czasami druga para oczu, może dać ci nową perspektywę na radzenie sobie z codziennymi zadaniami. Przez ostatnie 20 lat ekspert firmy Caterpillar ds. odpadów, Tom Griffith, mierzył wydajność i identyfikował najlepsze praktyki branży odpadowej. Zapoznaj się z najważniejszymi wskazówkami, jak poprawić bezpieczeństwo, zwiększyć gęstość, zwiększyć produkcję i obniżyć koszty.
Składowisko odpadów to środowisko z natury trudne i ryzykowne. A to oznacza, że bezpieczeństwo musi być Twoim najwyższym priorytetem. Nie próbuj unikać problemu, tworząc programy bezpieczeństwa, które są tylko pustymi frazesami lub wersją „zaznacz pole”. Zamiast tego stwórz i utrzymuj wysoką kulturę, mierząc właściwe działania i zarządzając nimi, nagradzając pracowników za to co robią dobrze i zapewniając zaangażowanie wszystkich osób na wszystkich poziomach w organizacji. Bardzo ważne jest, aby także kierownictwo wykazywało zainteresowanie i inicjatywę w bezpieczeństwo.
Długie odległości robocze prowadzą do nieefektywności, co negatywnie wpływa na bezpieczeństwo, gęstość, zużycie paliwa, zużycie maszyn oraz ogólną konserwację. Na przykład: dodanie 8 metrów odległości pchania do spycharki CAT D8T, z powodu nieprawidłowego oczyszczenia podłoża (co uniemożliwia cofanie się materiału wejściowego do czoła roboczego), zmniejsza produkcję aż o 16%. Zawsze staraj się, aby odległości robocze były wystarczająco krótkie, by zapewnić maksymalną produkcję, bez negatywnego wpływu na bezpieczeństwo lub niewłaściwe układanie warstw i zagęszczanie odpadów.
Nic nie pozbawia przestrzeni powietrznej i gęstości szybciej niż niewłaściwa wysokość warstwy, szczególnie w przypadku stałych odpadów komunalnych (MSW- Municipal Solid Waste). W podstawowej definicji, gęstość składowiska odpadów, jest osiągana dzięki zdolności zagęszczarki do kompresji i rozdrabniania materiału. Oczywiście pojawią się argumenty dotyczące wilgoci, rodzaju i szerokości kół itp., ale to są podstawy. W ponad 60cm warstwie MSW, górna część warstwy zostanie zagęszczona, ale poniżej pewnego poziomu kompresji i rozdrabniania, reszta pozostanie nietknięta i będzie działać jak gąbka lub amortyzator. Jeżeli dodasz zbyt dużo MSW do warstwy, gęstość szybko się zmniejszy, niezależnie od rozmiaru i marki używanej kompaktora. W rzeczywistości, przechodząc z 30cm warstwy MSW na 1,2m warstwę – w obu przypadkach po czterech przejściach – możesz stracić do 454 kg na metr sześcienny gęstości. Zużycie paliwa również wzrośnie o 10-15% w miarę zwiększania się grubości warstw. Najlepsze są cienkie warstwy.
Pamiętaj również, że po dodaniu warstwy do zagęszczonego obszaru, warstwa ta musi zostać zagęszczona przed dodaniem kolejnych odpadów. Wydaje się to proste, a komentarz w zasadzie zbędny, jednak około 90% składowisk, na których przeprowadzono oceny lokalizacji/maszyn w ciągu ostatnich kilku lat, ma tendencję w godzinach szczytu, do nie tylko grubej warstwy, ale podwójnej warstwy, aby oczyścić dno wysypiska.
Na przykład: spycharka prawidłowo układa warstwę na obszarze, rozpoczyna się godzina szczytu, zagęszczarka wykonuje przejazdy, ale spycharka, próbując nadążyć za ruchami napływowymi, układa więcej odpadów na wierzchu obszaru, który wcześniej był ułożony warstwami, zanim zagęszczarka dotrze do tego obszaru. Warstwa odpadów może teraz mieć 1,2m głębokości lub więcej.
Komunikacja między maszynami (zagęszczarkami/spycharkami itp.) ma kluczowe znaczenie przy próbie osiągnięcia dobrej gęstości zagęszczania.
Chociaż eksperci ds. odpadów zgadzają się, że najlepsze zagęszczenie zapewnia trzy do pięciu przejazdów, na większości składowisk, średnio jest tylko jeden lub dwa maksymalnie. Rozbieżność jest często spowodowana nieefektywnymi wzorcami – brakiem metodycznych sekwencji czynności. Najlepiej układać warstwy i zagęszczać w logicznej kolejności – od lewej do prawej lub od prawej do lewej. Ponieważ pojazdy transportujące odpady przychodzące nie zawsze przestrzegają tej zasady, operatorzy spycharek i kompaktorów muszą planować i komunikować się tak, aby pokryć cały obszar, bez nadmiernego lub niedostatecznego zagęszczenia materiału lub ułożenia go zbyt grubymi warstwami. Utrzymanie wydajnych wzorców może zwiększyć gęstość od 22 nawet do 91 kg na metr sześcienny.
Jak wygląda Twoja powierzchnia robocza pod koniec dnia? Czy jest płaska i równa, czy też wygląda jak zderzenie z meteorytem? Jeśli to drugie, pomyśl ile będzie Cię to kosztować, gdy następnego dnia rano otworzysz powierzchnię roboczą do pokrycia. Wjechanie lub wykonanie przejść pod kątem 45 stopni na koniec dnia „łączy i miesza” ze sobą materiały powierzchni roboczej, co skutkuje mniejszą liczbą pustych przestrzeni i twardszą powierzchnią. Dzięki temu łatwiej jest pokryć, łatwiej zamknąć i łatwiej otworzyć następnego dnia – a wszystko to pozwala zaoszczędzić czas i pieniądze.
Podobnie jak powierzchnia robocza, gleba wierzchnia powinna być planowana, śledzona i ściśle zarządzana. Każdy zazwyczaj ma wystarczająco dużo gleby wierzchniej na początku, ale pod koniec „zamknięcia” zaczyna jej brakować. Oczywiście, w zależności od tego jak często pokrywa nią warstwę, ale większość nadmiernie wykorzystuje swoją glebę wierzchnią i nie śledzi jej wykorzystania.
Najlepszą praktyką jest monitorowanie ilości ładunków i tego gdzie trafia przemieszcza codziennie gleba. (Czy trafia do: zaplanowanego wcześniej składowiska, czy do składowiska gotowego do użycia w ciągu tygodnia, obszarów pośredniego pokrycia, budowy dróg itp.?).
Większość zgodzi się, że za pierwszym razem należy umieścić prawidłową wysokość warstwy. Im więcej warstw na odpadach podczas układania codziennej pokrywy, tym więcej gleby zostanie włączone do odpadów. Wykonuj jak najmniej przejść, aby nie trzeba było dodawać więcej gleby pokrywowej.
Inną dobrą praktyką jest nie wypełnianie dziur i nie „wyrównywanie” odpadów materiałami pokrywowymi. Duże dziury w powierzchni roboczej, zagłębienia itp. należy wypełnić odpadami i wyrównać przed dodaniem pokrywy.
Stosuje się również praktykę usuwania lub „wydobywania” gleby przed rozpoczęciem dnia. Można „zbierać”, „wydobywać”, „odzyskiwać” górne kilka centymetrów gleby i składować z boku. Umożliwia to wykorzystanie tej „wydobytej” gleby jako warstwy początkowej, podczas dodawania codziennej pokrywy pod koniec zmiany. Duża część składowisk twierdzi, że wydobywanie ich codziennej lub pośredniej gleby wierzchniej, a następnie ponowne wykorzystanie jej jako warstwy bazowej, pomogło im zaoszczędzić od 20% do 40% na użytkowaniu gleby wierzchniej.
Na przeważającej liczbie składowisk, każdego dnia, występują dwa lub trzy okresy szczytowe – kiedy trafia około 60–70% całkowitego tonażu. Operatorzy maszyn zwyczajnie nie nadążają z tym co dostają. Poza porannym szczytem, większość kumulacji pokrywa się z przerwami, lunchem, tankowaniem lub sprzątaniem, przez co nie ma personelu, a powierzchnia robocza składowiska jest słabo obrobiona. Pracownicy mówią, że jak wrócą z przerwy to przetworzą odpady, ale zazwyczaj tak się nie dzieje, a utrata początkowej gęstości z głęboką warstwą, nigdy nie zostaje odzyskana. Aby zaradzić temu problemowi, najpierw śledź swój tonaż, by wiedzieć kiedy występują godziny szczytu, sporządź wykres dziennych tonaży i ruchu pojazdów dla każdej godziny, każdego dnia. Następnie zaplanuj harmonogramy, aby mieć pewność, że w tych godzinach będziesz mieć dostęp do odpowiednich maszyn i operatorów. Może to wymagać naprzemiennych przerw operatorów lub ponownego przemyślenia czasu tankowania i sprzątania. Jest to warte wysiłku.
Wprowadź te praktyki w życie, a wkrótce zaczniesz dostrzegać korzyści – zarówno u pracowników, jak i na wynikach finansowych.
Masz pytania?
Skontaktuj się z wyłącznym dealerem Cat w Polsce – Bergerat Monnoyeur. Skorzystaj z porady naszych ekspertów, z wieloletnim doświadczeniem.
